28 Haziran 2009 Pazar

2 YAŞ SENDROMU


Yaklaşık 18 ay civarı başlayıp,bazen 36-42 aylara kadar devam edebilen,ebeveynler için anlaşılması ve dayanılması zor bir dönem olarak kabul edilirmiş.İşte biz Efe ile böyle bir dönemi yaşamaktayız.Bu dönemde çocuk sürekli olumsuz davranabilir,söylenilenin tersini yapabilirmiş.Bu davranışların sebebi çocugun yaklaşık bir yaşından itibaren kendini ayrı bir birey olarak algılaması ve bunu keşfetmesiyle beraber de çevresinede kabul ettirmek konusunda ki çabasıymış.Pedagoglar bu dönemi "anne-babanın sınavı" olarak adlandırmışlar.Gerçekten de dogru söylemiş pedagoglar.Şu anda zorlu bir sınavla karşı karşıyayız.Bazen tahammül gücümüz azalsa da bu dönemin geçici oldugunu bilmek beni ve eşimi rahatlatıyor.
İlk başta yeni eve taşındıgımızdandır diye düşünmüştüm Efe'nin degişen davranışlarının sebebini ama yanılmışım galiba.Tabii ki yeni ev,yeni bir hayat da zor gelmişte olabilir.Ben bile zorlanırken Efe arkadaşlarını kaybetti kolay degil.Ama olay bu kadar degil işte.Ne söylersem tersini yapıyor benimle inatlaşmak için elinden geleni yapıyor mesela.Yapma dedigimde aglama krizlerine giriyor ve susturmak çok zor oluyor.Banyo ya girmek istemiyor girince çıkmak istemiyor.......Ve şuan aklıma gelmeyen bir sürü olumsuz davranış.
İlk zamanlar da anlayamadıgım için neler oldugunu Efe'ye ben çok mutsuz ve her zaman sinirliydim.Tabii ki ben gergin olunca Efe benden gergin ve sinirli.Ben sakinleşince Efe'de sakin.Ve anladım ki Efe'nin davranışlarını sınırlarımı belirleyerek sakince karşılarsam bu dönem daha da kolay geçecek.Yani sabır.Aglama krizine girdiginde onu kendisiyle başbaşa bırakıyorum ve yavaş yavaş sakinleştigine tanık oluyorum.Ona seçme şansı tanıyorum.

23 yorum:

Adsız dedi ki...

ÇOK ZOR BİR DÖNEM SADECE SABIRLA AŞILABİLECEK BİR DÖNEM,ÜSTÜNE GİDİLDİĞİNDE,İNATLAŞILDIĞINDA ÇOCUK DA DAHA BÜYÜK SORUNLARA YOL AÇAN BİR DÖNEM İKRA 35 AYLIK VE BİZ HALA ATLATAMADIK AMA ALIŞTIK ONUNLA YAŞAMAYA :(

TATESAL dedi ki...

Benim oğlum Keremde 19 aylık ve aynen seninde dediğin gibi dediğim dedik....Benimkide üzerini giymek istemiyor,giyinikse çıkarmak istemiyor....İki tane daha çocuk büyütüm Keremin ablalalrı yani şimdi 18 ve 13 yaşlarındalar...Onlarda öyleydi.Hepsinin ayrı takıntılı hareketleri oluyor.Ya sabır......
Çocuk 3 yaşına geldiğinde herşey yavaş yavaş yoluna girmeye başlıyor....Beni ve ailemi zorlu 1 yıl daha bekliyor...Senide öyle canım.Sevgiler..

Zeynep'le Tarifler dedi ki...

ah kader arkadaşımmmm,
emre 2,5 yaşında geçmedi bu sendrom bizde...mahvoluyorum.bir inat bir inat.inan ki yaz günü kışlık elbiseyle oturuyor:)))poposundan ter akıyor resmen:)))yünlü çoraplar ayağında:))onu beğeniyormuş:(((
acayip sabırlı olmamız gereken bir dönem...ben bazen oturup hüngür hüngür ağlıyorum. çevremde pek çocuğu olan arkadaşımda yok.canlı örneğini göremiyorum hiç.heralde diyorum bazen sadece benim oğlum böyle huysuz. üstünü değiştirmek bir dert,yedirmek bir dert:(((üfff çok zor çok...kolaylıklar dilerim canım.
çok öpüyorum seni ve sendromlu tatlı oğlunu:)

Pembe Tatlar dedi ki...

Gerçekten zor bir durum allah kolaylık versin en kısa zamanda atlatırsınız canım...
Bu arada oğluşun çok tatlı:)

Unknown dedi ki...

Yahu kızlar bu sendromlar biz çocuk büyütürken yoktu.Şimdikiler sendromlu doğuyorlar bizim torun 37 aylık ve 1 yıldır devam ediyor ergenlikten uzun sürdü.Öpün bol bol iyi geliyor öpmek kıdıklamak.

gullesu dedi ki...

canım benim al bendende o kadar.Benim kızımında inatlaşmak en sevdiği oyun oldu resmen:) ama inşallah atlatıcaz bu durumları bende senin gibi yapıyorum kendi başına bırakıyorum bakıyorum bir müddet sonra susuyor.Yalnız değilsin yani canım.
Allahım hepimize kolaylık ve sabır verir inşallah

fiko-yağız mutfakta dedi ki...

2 yaş sendromu malesef bizdede var bazen dayanma sınırım bayağa bir aşılıyor ama yapcak bişey yok benimle inatlaştığı zaman kararsız kalıyorum yapsam mı istediğini yoksa yapmasam mı diye yaparsam şımarıcağını da düşünmüyor değilim bide çalışıyorum sen ne yapıyorsun bütün gün kim bilir Allah yardımcın olsun kolay gelsinnn sevgilerimle

neslihan erzincan özgür dedi ki...

Eylem'ciğim çok zor bir dönemmiş,kolay gelsin canım.inşallah ikiniz için de daha kolay geçer.sanırım anne-baba için bu dönemler de sabır çok önemli.sevgilerimle canım...

esketek dedi ki...

orgucuoyuncakcı teyze atana rahmet.çok doğru diyorsun.bizim zamanımız -şimdi ,şımarık çocuğun adı hiperaktif_ hastalıklarımızın adı konulmadan geçti.kimse ne ergenliğe girdiğimizi nede çıktığımızı farketmedi.ama biz kitaba göre çocuk yetiştireceğiz ya çabalıyoruz çabalıyoruz,bakmışız en baştayız.ben diliyle konuşmak çok etkili,birde onun bazı davranışlarını,olumluları önemsemek,bazı olumsuzları,mesela küfürleri duymamak _üstüne gittikçe olumsuz davranış pekişiyor_tecrübelerime dayanarak diyorum, faydalı oldu.Eylemcim,sana ya sabır allah kolaylık versin.ama şunu unutma çocuklar büyüdükçe problemler bitmiyor,sadece farklılaşıyor.

cansudere dedi ki...

cocukları serbest bırakalım ve anlamaya calışalım sabır ve azimle bu çok zor olsada bunlar birer geçiş dönemı.her dönemleri zor olacaktır ama onlar bizim gelecegimiz sevgiler canım.oğliş cok tatlı allahım esırgesın...

kizhatce dedi ki...

canım benim ,düzelir geçiş dönemi yaşıyor bence,birazcık sabır çözer bunu:)çok ta tatlı yerim ben onu,ikinizi de öpüyorum

ARZU - ENGÜZELTATLAR dedi ki...

Eylem'cim ALLAH sabır versin. Benim çocuğum yo ama çevremde anlattıklarının aynısına tanık oluyorum ve korkuyorum açıkçası. Şunu bilmelisinki bütün çocuklar bu yaşlarda aynı. Efe'ye mahsus birşey değil. Çok tatlı MAŞALLAH. ALLAH BAĞIŞLASIN...

keskinli dedi ki...

canim cok zor bir dönem ben ikisiyle birlikte bayagi bir zorlanmistim insallah sende atlatirsin sevgiler

Gönül dedi ki...

canım benim güzel yorumun için teşekkürler..tatlı oğluşun içinde en iyisini yapıyorsun üzerine gittikçe ağlar kendi haline bırakmak en mantıklı yöntem...Allah kolaylıklar versin tatlım..çok öpüyorum sevgilerimle

tubanıntarifleri dedi ki...

Allah yardımcınız olsun Eylem hnm..gözüm korktu ya benim sezoşumda 19 aylık sanırım sınıra yavaş yavaş yaklaşıyoruz... tabi her çocuk bir değil(kendimimi avutuyorum ne:)) oğlunuz ve blogunuz çok güzel:) hatta tariflerinizden bile yararlanır oldum:) sizi arkadaşlarıma ekledim sizde eklerseniz çok mutlu olurum :) aeo.Rabbim sabrınızı arttırsın..

*kelebekana*-* dedi ki...

evini taşımanın stresi çocuklarda böyle sonuçlanabiliyor ..sana kolaylıklar veee sonsuzz anne sabrı tavsiye ederim .

gulsev dedi ki...

Allah bağışlasın Eylem, biz henüz o dönemlere gelmedik henüz ama her dönemim kendine has sıkıntıları var diye düşünüyorum.
Bıdıga öpücükler..

cicibici bişeyler dedi ki...

Geçici bir dönem,biraz sabır gerektiriyor,pek de tatlı maaşallah!,bizde aynı dönemdeyiz,sürekli ağlayıp huysuzluk yapan bir canavarımız var:)bu gibi durumlarda çocuğun dikkatini başka yöne çekmek gerek,çok zor bir dönem,Allah kolaylık versin canım,Sevgiler,

aysemmutfakta dedi ki...

en başta ziyaretine tşk ediyorum.oğluşun çok tatlı Allaha emanet böyle bilinçli bir annesi olduğu içinde çok şanslı ne güzel anlatıp ,paylaşmışsın ilk çoçuğumu büyütürken ne yazıkki 19 yaşındaydım.ikimizde çok yıprandık her gün geçiyor sabırsızda oldum,tahammüsüzde geriye dönme imkanım olmadığı için bu günlerin kıymetini bilmeye çalışıyorum.Allah kolylıklar versin.sevgilerimle...

İçimden Geldiği Gibi dedi ki...

bende şu an aynı dönemi yaşıyorum...Sinirlenip bağırdığım zaman suçluluk hissediyorum. :(

Adsız dedi ki...

Oğlum 2 yaşına girmek üzere.
Son bir aydır benim oğlumda da dayanılmaz inat nöbetleri başladı.
Çalışan bir anne olarak acaba fazla mı ilgilenmem gerekiyor diye düşündüm.Her zamankinden daha fazla vakit ayırıyorum, yine olumlu bir gelişme yok.
Beni en bitiren davranışı, çarşıda istediğini almayınca sokağın ortasına kendisini atıp bas bas bağırması.Benim oğlum gibi yapanı hiç görmedim.Millet şaşırıyor ama, bizim için sıradan davranışlar oldu artık.
Bir de çok rahat, diyelim pastaneye girdik, hemen ordan bir tulumba ağzına atıyor.vs.vs.
Bugün oğlumla ikimiz çarşıya çıktık tam dört kez kendini yere atıp bağırdı, ne yapacağımı bilemiyorum.

Adsız dedi ki...

kızım 27 aylık.. aynı sorunları yaşıyoruz...parka gidelim diyo iyi hadi giyinip gidelim diyorum giyinmek istemiyo.. tamam gitmiyelim diyorum ağlamaya başlıyo.. yemek yemiyo yediğindede kusuyo. gözümün içine baka baka yemeği yere döküyo.asla uyumak istemiyo.. uykum geldi diyo odaya gidiyoruz dalga geçer gibi uyku bitti deyip geri geliyo.. geceleri uyanıyo uykum bitti diyo salona geliyo tv aç diyo açıyorum koltukta uyuyakalıyo yerine götürüyorum uyku bitti deyip geri geliyo... üzerini giymek istemiyo yapma dediklerimi iandına yapıo.. çekmeceleri açıp kapatıyo seri halde kapıları çarpıyo.. sinirlendiğinde yumruklarını sıkıp kıpkırmızı olana dek baağrıyo.. napıcamı şaşırdım.. 2 kez ciddi sinir krizi geçirdim bu yüzden..

Adsız dedi ki...

evet bizdede bu sorun var oğlum 2,5 yaşında ve birden bire bir değişim yaşadı yeni doğan kardeşindendir dedik ama anladık ki 2 yaş sendromu. kış günü evde çıplak geziyor giyinmek istemiyor. gel derim gelmiyecem der git derim gelecem der ne dersem tersini yapmak istiyor bizde isteediğimizin tersini söylüyoruz. ne yapalım bu da geçecek inş. hsyırlısıyla.